Ξέφραγο αμπέλι το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας στους Θρακομακεδόνες [εικόνες]

Η Δημόσια Υγεία στη χώρα μας βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο και το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας στους Θρακομακεδόνες ειναι ξέφραγο αμπέλι.

«Όλα γίνονται προκειμένου η όλη διαδικασία να είναι ασφαλής. Ασφαλής όχι μόνο για τους μεταγγιζόμενους αλλά και για τους αιμοδότες. Για αυτό τον λόγο ακολουθούνται πολύ αυστηρές, τεκμηριωμένες διαδικασίες, από την αρχή μέχρι το τέλος.», διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, που εδρεύει στους Θρακομακεδόνες, λίγο πιο πέρα από το Ολυμπιακό Χωριό.

Τι είναι όμως το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας;

Σύμφωνα και πάλι με τα όσα διαβάζουμε στην επίσης ιστοσελίδα του:
«Μέχρι την ψήφιση του Nόμου για την αναδιοργάνωση του συστήματος αιμοδοσίας (3402/17-10-2005) η οργάνωση της αιμοδοσίας (Ν.1820/17-11-1988) περιελάμβανε την Κεντρική Υπηρεσία (Διεύθυνση αιμοδοσίας) στο Υπουργείο Υγείας και τις Περιφερειακές Υπηρεσίες (Κέντρα και Σταθμούς Α και Β τάξεως) που εδράζονται στα νοσοκομεία της χώρας. Βάση αυτού του οργανωτικού σχήματος στην χώρα μας προβλεπόταν η ύπαρξη 14 Περιφερειακών Κέντρων, 14 Σταθμοί Α τάξεως με δυνατότητα συλλογής και ελέγχου του αίματος και 65 Σταθμοί Β τάξεως με ή χωρίς δικαίωμα αιμοληψιών και ελέγχων του αίματος.
Ο Nόμος 3402/17-10-2005 για την αναδιοργάνωση του συστήματος αιμοδοσίας ήρθε, αξιοποιώντας τη διεθνή εμπειρία να αλλάξει αυτή την οργανωτική δομή προβλέποντας, όπως όριζε και η Ευρωπαϊκή οδηγία 2002/98/ΕΚ, την οποία ουσιαστικά ενσωμάτωσε, την δημιουργία:
– Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας ως την αρμόδια αρχή για τον συντονισμό, έλεγχο, αδειοδότηση και εποπτεία των επιμέρους υπηρεσιών της αιμοδοσίας, με κύρια αποστολή τον συντονισμό της εξεύρεσης και συλλογής αίματος, τον έλεγχο της αποθεματοποίησης και κατεργασίας του καθώς και τον έλεγχο της διακίνησης.
– Κέντρων Αίματος ως εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες αιμοδοσίας με κύριες αρμοδιότητες την διενέργεια αιμοληψιών, την επεξεργασία/έλεγχο, την διακίνηση των μονάδων αίματος.
– Νοσοκομειακών υπηρεσιών αιμοδοσίας ως νοσοκομειακές μονάδες που συνεργάζονται με τα Κέντρα αλλά έχουν σαν κύρια αρμοδιότητα τους την πραγματοποίηση αιμοληψιών, τη συντήρηση στις υποδομές τους αίματος και παραγώγων και την διενέργεια όλων εκείνων των εξετάσεων προκειμένου να εξασφαλίζεται η ασφαλής και σωστή μετάγγιση του αίματος και των παραγώγων αυτού στον ασθενή».

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Όπως έγραφε το newsbomb από τις 5 Νοεμβρίου του 2012 ακόμη:
«Στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, για το πλύσιμο των φιαλιδίων υπάρχει ένα πολύ μικρό πλυντήριο, μπροστά σε ένα τεράστιο φούρνο αποστείρωσης. Οι γεμιστικές είναι μικρές με δύο ή τέσσερις βελόνες που ρίχνουν σταδιακά το υγρό για να μην αφρίζει κι έχουν ένα ελαστικό πώμα.
Οι σφραγιστικές μηχανές βρίσκονται εκτός του «στείρου» χώρου ενώ υπάρχει κι ένας μεγάλος κλίβανος για την παστερίωση των προϊόντων. Αυτά γίνονται στον πρώτο όροφο ενώ στο ισόγειο γίνεται χειρονακτικώς ο οπτικός έλεγχος και η συσκευασία.
Οι «εθνοσωτήρες» πολιτικοί που περνούν από κυβερνητικούς θώκους έχουν δείξει τόση απλοχεριά που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η σημερινή οικονομική κρίση. Στο τμήμα Ελέγχου του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας έχουν εγκατασταθεί πανάκριβα όργανα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για ελάχιστο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν διότι άλλαξαν οι μέθοδοι ελέγχου των δειγμάτων!
Απορίας άξιο είναι γιατί πολλά από τα μηχανήματα στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχουν παραληφθεί αλλά δεν χρησιμοποιούνται (σ.σ. όπως τα διαφράγματα για τα φίλτρα). Βρίσκονται ακόμα στις συσκευασίες τους! Ερωτηματικά προκαλούν και οι επιγραφές σε χώρους διαβάθμισης. Κανείς δεν γνωρίζει πώς είναι οι υπερπιέσεις στους χώρους αυτούς και σε τι κατάσταση είναι τα φίλτρα πάνω τους, αν είχε κανείς την απαραίτητη υπευθυνότητα να τα εγκαταστήσει».

Παρέμβαση Νικολόπουλου στη Βουλή

Βάσει όλων των παραπάνω μάλιστα ο Βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος κατέθεσε και σχετική ερώτηση στη Βουλή, χωρίς βέβαια να λάβει καμιά σοβαρή απάντηση επί του θέματος, εις ό,τι αφορούσε όλα τα παραπάνω.

Σήμερα, Δεκέμβριος του 2013 πλέον, όλα τα παραπάνω όχι μόνο δεν έχουν αλλάξει, τουναντίον το ρεπορτάζ μας έρχεται να αποκαλύψει ότι το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας είναι ένα κυριολεκτικό ξέφραγο αμπέλι και το αίμα των πολιτών στο έλεος του Κυρίου.

Εγκαταστάσεις Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, Θρακομακεδόνες, λίγο μετά τη 13:00, μεσημέρι Σαββάτου.

Στο “φρουραρχείο” της κλεισμένης με μια κορδέλα πύλης εισόδου των εγκαταστάσεων ένας υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας security, που έχει αναλάβει την φύλαξή τους. Με πόσα, αλλά κυρίως γιατί τους πληρώνουμε, θα αναρωτηθούμε στο τέλος του ρεπορτάζ.

Ένα αυτοκίνητο σταματάει μπροστά στην πύλη, κάνει όπισθεν, απομακρύνεται και εν συνεχεία, από απόσταση, σταθμεύει σε οπτική ευθεία και o οδηγός του φωτογραφίζει.

Ο φωτορεπόρτερ, μαζί με τον δημοσιογράφο, αποφασίζουν να ελέγξουν περιμετρικά τις κτιριακές εγκαταστάσεις – δημόσια περιουσία των Ελλήνων. Κάπως έτσι καταλήγουν στην πίσω πλευρά των εγκαταστάσεων και έκπληκτοι βρίσκονται μπροστά σε ένα κομμάτι διαλυμένα συρματοπλέγματα.

Η πρόσβαση στις εγκαταστάσεις ελεύθερη από όποιον απλά το αποφασίσει.

Το Ι.Χ. σταθμεύει και οι δύο άντρες κατεβαίνουν από αυτό και με δύο βήματα βρίσκονται εντός του περιβάλλοντα χώρου των εγκαταστάσεων. Δεν υπάρχει ψυχή. Ή μήπως όχι; Και όμως υπάρχουν δυο – τρια σταθμευμένα αυτοκίνητα στο χώρο, μεταξύ των οποίων και ένα υπηρεσιακό.

Οι δύο άντρες συνεχίζουν, με τον φωτορεπόρτερ να απαθανατίζει σχεδόν κάθε τους βήμα. Και όμως… η εταιρεία security και οι άνδρες της πουθενά. Πλήρης εγκατάλειψη.

Οι δυο άνδρες ανεβαίνουν πάνω σε μία από τις κτιριακές εγκαταστάσεις, φωτογραφίζουν, χωρίς να βιάζονται, ό,τι τους κινεί την περιέργεια.

«Δεν τραβάμε και μία φωτογραφία στο παμπρίζ του υπηρεσιακού», γνέφει ο δημοσιογράφος προς τον φωτορεπόρτερ. Εκείνος τον κοιτάει, σα να του λέει ότι αν περάσω από τον διάδρομο των κτιρίων, ίσως και να με δουν; «Ποιος», διερωτάται ο δημοσιογράφος και ο φωτορεπόρτερ φτάνει και πάλι ανενόχλητος στο υπηρεσιακό όχημα. Καθότι έμπειρος, είναι χαλαρός, δεν βιάζεται, τραβάει αρκετές φωτογραφίες.

Τριγύρω τους πόρτες πολλές.

• Τι θα συνέβαινε εάν άνοιγαν μία από αυτές τις πόρτες;
• Μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει η πρόσβασή τους;
• Και αν δεν ήταν δημοσιογράφοι, αλλά κάποιοι που θα ήθελαν να κλέψουν ή ακόμα χειρότερα να αποκτήσουν πρόσβαση ακόμα και στα εργαστήρια;
• Ποιος ήταν εκεί για να τους απαγορεύσει;
• Και αν, λέμε αν, βρίσκονταν κάποιος, σε περίπτωση που οι δύο άντρες ήταν οπλισμένοι, τι θα μπορούσε να κάνει;

Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας στο έλεος…!!!

Αρκεί να φανταστεί κανείς τι θα μπορούσε να συμβεί, εάν κάποιος έπαιρνε την απόφαση και μπούκαρε με σκοπό να μολύνει ΑΙΜΑ…!

Εμείς ως οφείλαμε, ασκήσαμε απλά τον δημοσιογραφικό μας έλεγχο και μάλιστα για δεύτερη φορά. Εσείς, τι θα κάνετε πριν τριτώσει το κακό;