«Ρημάζει» μέρα με τη μέρα το εργοστάσιο κλασματοποίησης αίματος στο Μενίδι

Ανοιχτή ”πληγή”, από το 2006 και μετά, αποτελεί το εργοστάσιο κλασματοποίησης στο Μενίδι που ρημάζει μέρα με τη μέρα , ενώ περισσότεροι από 40 τόνοι πλάσματος αίματος που είναι συγκεντρωμένοι εκεί κινδυνεύουν να λήξουν .

Το συγκεκριμένο εργοστάσιο, που εγκαινιάστηκε πριν από 8 χρόνια μαζί με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) και ο εξοπλισμός του κόστισε περίπου 11 εκατ. ευρω, μετετράπη σιγα-σιγα σε αποθήκη κι ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι οι χώροι του , με τα πάλαι ποτέ σύγχρονα μηχανήματα , έχουν πια «φρακάρει» από τις χιλιάδες μονάδες πλάσματος που συγκεντρώνονταν έως πρόσφατα από τα Τμήματα Αιμοδοσίας των νοσοκομείων όλης της χώρας, με συνέπεια οι αρμόδιοι να αναγκαστούν να αγοράσουν και δύο κοντέινερ-ψυγεία για να φυλάσσουν το πολύτιμο πλάσμα που μένει αναξιοποίητο.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα πληρώνει κάθε χρόνο μεγάλα ποσά για την εισαγωγή προϊόντων πλάσματος (π.χ. λευκοματίνη που είναι απαραίτητη στις χειρουργικές επεμβάσεις, στα πολυμεταγγιζόμενα άτομα, στους τοκετούς, στους εγκαυματίες κλπ), ενώ όλα αυτά τα προϊόντα πλάσματος θα μπορούσαν να παράγονται στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και μάλιστα, να είναι η χώρα μας εκείνη που θα έκανε εξαγωγή στο εξωτερικό!

Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών Χρήστος Πρωτόπαπας και μέλος του ΕΚΕΑ, μιλώντας στη «Κυριακάτικη Δημοκρατία», για αυτό το ζήτημα, εξηγεί πως: «Το 2005 ιδρύθηκε στην Ελλάδα το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), προκειμένου η χώρα να εναρμονιστεί με την οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης «με σκοπό τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας της συλλογής ανθρώπινου αίματος και των συστατικών του . Ταυτόχρονα στον ιδιόκτητο χώρο του ΕΚΕΑ στο Μενίδι δημιουργήθηκε και το εργοστάσιο «κλασματοποίησης πλάσματος» , που σκοπός της δημιουργίας του ήταν η παρασκευή φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων προερχόμενα από το ανθρώπινο αίμα ή πλάσμα για ανθρώπινη χρήση» .

Ο ίδιος μάλιστα κάνει αναφορά στο γεγονός ότι «παρόλο που η επιστημονική κοινότητα, αλλά κυρίως τα πολυμεταγγιζόμενα άτομα, όπως οι ασθενείς με μεσογειακή αναιμία, υποδέχτηκαν με ανακούφιση αυτό το έργο, καθώς θα εξασφάλιζε την επάρκεια, την ποιότητα και την ασφάλεια του αίματος στις μεταγγίσεις, στα χειρουργεία, στους τοκετούς, στους εγκαυματίες και για πολλούς άλλους θεραπευτικούς σκοπούς δυστυχώς, η Ελλαδα εξακολουθεί να κάνει εισαγωγή των θεραπευτικών προϊόντων του πλάσματος από άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Για το θέμα αυτό βεβαίως έχουν υπάρξει στο παρελθόν παρεμβάσεις κι έλεγχοι από τους αρμόδιους φορείς του κράτους (π.χ. υπουργείο Υγείας) ενώ πιθανό είναι να υπάρξουν άμεσα ενέργειες προς την κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος.