ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΟΚ! Καταγραφή ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ στο σανατόριο της Πάρνηθας

Το εγκαταλελειμμένο σανατόριο στην Πάρνηθα ή αλλιώς το παλιό ξενοδοχείο Ξενία θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη στον κόσμο (!) και εγώ βρίσκομαι εκεί, στο δεύτερο υπόγειό του.

Είμαι μαζί με τους ghost hunters Θανάση Αυγίκο και Χρήστο Αγγελόπουλο, περπατάμε στους σκοτεινούς διαδρόμους μόνο με το φως από την κάμερα που κρατάει ο Χρήστος. Πατάμε πάνω σε χαλάσματα, γυαλιά, σκουπίδια και ό,τι έχει μείνει από παλιά αντικείμενα, στους τοίχους διακρίνονται διάφορες τρομακτικές λέξεις που έχουν γράψει προηγούμενοι επισκέπτες.

Φτάνουμε σε ένα δωμάτιο και για να μπούμε κατεβαίνουμε δυο σκαλιά, στο πάτωμα έχει πίσσα. Παρατηρώ την αναπνοή μου και παγωμένος αέρας βγαίνει από το στόμα μου –παράξενο, σκέφτομαι, είναι καλοκαίρι. Ο Θανάσης προχωράει μπροστά και τον χάνουμε από το πολύ σκοτάδι, ξαφνικά ακούμε τον ανιχνευτή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που κρατάει να χτυπάει σαν τρελός…

Δύο μέρες πριν, στο Μοναστηράκι συνέντευξη με τους Ghosthunters.

«Πάντα κάτι παράξενο συμβαίνει στο Ξενία», λέει ο Θανάσης την ώρα που πίνουμε τον καφέ μας στην πλατεία. «Την πρώτη φορά που πήγα στο Ξενία ήμουν 15 χρονών. Θυμάμαι καταγράψαμε μία φωνή που έλεγε καθαρά ‘τα χρόνια’. Ξαναπήγαμε. Όσο περιφερόμασταν στους διαδρόμους είχαμε βάλει να παίζει η φράση ‘τα χρόνια’, ακουγόταν συνέχεια, και σε κάποια φάση έγινε κάτι πολύ παράξενο. Μετά από ‘τα χρόνια’ ακούστηκε μία φωνή που έλεγε ξεκάθαρα ‘χάθηκαν’. Εμείς ακούσαμε την φωνή σαν να ήταν κάποιος δίπλα στο μαγνητόφωνο και να μιλούσε και στο βίντεο φαινόταν σαν να έβγαινε η φωνή μέσα από το μαγνητόφωνο. Μπορεί να ήταν και κάποια παρεμβολή από το ραδιόφωνο, ποτέ δεν ξέρεις, αλλά ήταν σίγουρα περίεργο. Είναι κάτι που δεν ξεχνάς».

Ο Θανάσης και ο Χρήστος είναι δεκαεννιά και είκοσι ενός χρόνων αντίστοιχα και ασχολούνται αρκετά χρόνια με το ghosthunting [τις προσπάθειες εντοπισμού και καταγραφής παραφυσικής δραστηριότητας με ηλεκτρονικά μέσα]. Το ξεκίνησαν από περιέργεια, έγινε το χόμπι τους και πλέον δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό. Ανεβάζουν βίντεο στο YouTube που έχουν χιλιάδες views και σκοπός τους είναι να το κάνουν επάγγελμα, να γίνουν οι πρώτοι ghosthunters με εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση, κάτι που στην Αμερική συμβαίνει εδώ και δέκα χρόνια. Τουλάχιστον.

Ο Θανάσης και ο Χρήστος βρίσκουν χώρους και κτίρια για τα οποία υπάρχουν παλιές ιστορίες ότι είναι στοιχειωμένα ή ακούγεται ότι κάποιος έχει πεθάνει εκεί με βίαιο θάνατο. «Υπάρχει μια θεωρία που λέγεται stone tape η οποία υποστηρίζει ότι τα άψυχα υλικά όπως το τσιμέντο ή το μάρμαρο μπορούν να αποθηκεύσουν την ανθρώπινη ενέργεια όταν έχει υπάρξει πόνος και να την αναπαράγουν με ένα τρισδιάστατο play back μέσα στον χώρο. Τις περισσότερες φορές αυτό αντιμετωπίζουμε», λέει ο Χρήστος. «Υπάρχει και το intelligent hunting, όταν δηλαδή έχουμε μια ενέργεια με συνείδηση και εμφανίζεται σαν ένα πνεύμα και αυτό το συναντάμε σπάνια», προσθέτει ο Θανάσης. Για να ανιχνεύσουν τα φαινόμενα οι ghosthunters χρησιμοποιούν κάμερα με night vision, μετρητές ηλεκτρομαγνητικών πεδίων –όταν κάτι παραφυσικό επεμβαίνει στον χώρο, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία μεταβάλλονται, φωτογραφικές μηχανές, ψηφιακά θερμόμετρα -γιατί όταν υπάρχει παραφυσικός επισκέπτης η θερμοκρασία στον χώρο μειώνεται. Χρησιμοποιούν και ψηφιακά μαγνητόφωνα –για να καταγράψουν τα EVP- ήχους που ενώ την στιγμή της ηχογράφησης δεν διακρίνονται, όταν τα ακούς προσεκτικά στο σπίτι σου ακούς πράγματα που δεν θα έπρεπε κανονικά να υπάρχουν. «Τα EVPs είναι o πιο ανεπτυγμένος τρόπος ghosthunting», λέει ο Θανάσης. «Στις έρευνές μας καταγράφουμε ευρήματα που δεν είναι σε καμία περίπτωση παραφυσικά, αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα που είναι σίγουρα παραφυσικά» λέει ο Θανάσης και προτρέπει τον Χρήστο να θυμηθεί την ιστορία στην Κάντζα. «Σε μια έρευνα στην Κάντζα, στο κτήμα Καμπά όπου είχε βασανιστεί η Γαρυφαλλιά Γιούρια από την Μαριέττη και τον Δημητροκάλη και γινόντουσαν σατανιστικές τελετές, έγινε αυτό που με έκανε να θέλω να ασχοληθώ με το ghosthunting», θυμάται ο Χρήστος. «Μπήκαμε στο κτήμα από ένα μικρό παραθυράκι με πολύ κόπο και ήμασταν εκεί εγκλωβισμένοι. Κινούμασταν στον χώρο και σε κάποια φάση φτάσαμε στα βαρέλια όπου έγινε ο βασανισμός. Όση ώρα περπατούσαμε, ηχογραφούσαμε σε αναλογικό μαγνητόφωνο τα πάντα. Σε κάποια φάση πατήσαμε play για να δούμε τι είχαμε ηχογραφήσει. Με το που πάτησα play και χωρίς να γυρίσω την κασέτα ακούσαμε μια κραυγή, κουνήθηκαν κάγκελα και ο Θανάσης ένιωσε ένα σπρώξιμο στον ώμο του και όλα αυτά υπάρχουν on camera. Η κραυγή είναι σαν να λέει «σε σκότωσα». Φύγαμε γρήγορα από εκεί αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή». «Έχει γίνει τρόπος ζωής, πάντα θέλεις και άλλο», προσθέτει ο Θανάσης.

«Πώς κοιμάστε τα βράδια», τους ρωτάω. «Το μετά είναι θέμα μυαλού. Όταν πηγαίνω στο σπίτι δεν αφήνω το μυαλό μου να με κάνει ό,τι θέλει, το κάνω εγώ ό,τι θέλω. Γυρνάω σπίτι, μιλάω με την μητέρα μου που πάντα με ρωτάει πως ήτανε, χαλαρώνω και κοιμάμαι ήρεμα», λέει ο Χρήστος.

«Εγώ θα το αφήσω να με γεμίσει. Κάθομαι πάρα πολύ να το αναλύσω και να το δουλέψω στο σπίτι. Σκέφτομαι τι έκανα λάθος και τι θα μπορούσα να κάνω καλύτερα την άλλη φορά. Η έρευνα του παραφυσικού δεν τελειώνει για μένα σε ένα κτίριο. Ασχολούμαι και με άλλα πράγματα», λέει ο Θανάσης.

Οι περισσότερες καταγραφές παραφυσικής δραστηριότητας γίνονται την νύχτα και ρωτάω τους ghosthunters γιατί συμβαίνει αυτό. «Το βράδυ έχει περισσότερη ησυχία, δεν περνάνε αμάξια, δεν έχει κόσμο και μπορείς να καταγράψεις τα πάντα πιο ήρεμα και πιο εύκολα. Και είναι πολύ πιο ατμοσφαιρικό να είναι νύχτα η λήψη παρά μέρα. Φυσικά και την ημέρα έχουμε καταγράψει περιστατικά. Μιλάμε πάντα για δύσκολες καταγραφές και χρονοβόρες και έτσι και αλλιώς αν δεν αφιερώσεις χρόνο σε ένα κτίριο δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις κάτι. Πότε δεν θα εμφανιστεί μπροστά σου κάποιο πνεύμα που θα θέλει να σε διώξει από το κτίριο όπως στις ταινίες».

Πώς είναι να ασχολείσαι με κάτι το οποίο πολλοί θεωρούν μία απάτη και όσους ασχολούνται με αυτό τρελούς ή χασομέρηδες;

«Φαντάσου η επιστήμη να έβαζε όρια σε αυτό που κάνει, δεν θα μπορούσε ποτέ να εξελιχθεί. Δεν λέω ότι είμαστε επιστήμονες αλλά όπως και η επιστήμη χρειάζεται φαντασία και θα πρέπει πρώτα να υποθέσεις ότι κάτι υπάρχει και μετά να πας να ψάξεις για να το αποδείξεις, έτσι λειτουργούμε και εμείς. Δεν έχουμε βγάλει φράγκο από αυτό. Κάνουμε μεγάλη έρευνα καταγραφής και δημιουργίας υλικού γιατί το γουστάρουμε και μας αρέσει. Όσοι δεν το πιστεύουν κλείνονται σε ένα καβούκι και θεωρούν όλα αυτά που βλέπουν γύρω τους είναι και η πραγματικότητα. αλλά εμείς δεν πιστεύουμε ότι η πραγματικότητα είναι μόνο αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας. Το ghosthunting ίσως γίνει επιστήμη μια μέρα, ίσως και όχι. Φαντάσου, αν έλεγες στους ανθρώπους διακόσια χρόνια πριν ότι θα είχαν κινητά θα σε θεωρούσαν τρελό. Δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα και θα πρέπει ο άνθρωπος να εξελίσσεται και να κοιτάει μπροστά. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι η έρευνα του καναπέ δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα, ‘πας ρε φίλε μία βόλτα στο Ξενία;’, ‘πας να κάτσεις εκεί 48 ώρες να καταγράψεις και να ερευνήσεις;’ Όσοι έχουν έρθει μαζί μας δεν υπάρχει περίπτωση να έφυγαν χωρίς να μας πουν ότι όντως συμβαίνουν πράγματα. Για αυτό λέμε πάντα σε όλους ελάτε μαζί μας».

Σανατόριο Ξενία

Ο ανιχνευτής ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας χτυπάει σαν τρελός και το ίδιο και η καρδιά μου. Η ατμοσφαίρα είναι πολύ φορτισμένη και τρομακτική το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε θα φύγουμε από εκεί…

ΠΗΓΗ: grekamag.gr