Οπλαρχηγός Δημήτριος (Μήτρος) Λέκκας

Αναμφισβήτητα ένας από τους δύο-τρεις μεγαλύτερους και σίγουρα ο τρομερότερος πολέμαρχος από τους αρχηγούς των Όπλων της Αττικής στον Απελευθερωτικό αγώνα του 1821 ήταν ο Δημήτριος (Μήτρος) Λέκκας.

Γεννήθηκε στο Μενίδι το 1796. Το σπίτι του ήταν απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων και του παλιού Αγίου Βλασίου, πίσω από το σημερινό Λαογραφικό Μουσείο στην οδό Αθ. Χείλιου. Έλαβε μέρος ως οπλαρχηγός σε πολλές μάχες στην Αττική, στην Ανατολική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο και διακριθείς για τη γενναιότητα του τιμήθηκε με τους βαθμούς Πεντηκοντάρχου (1822), Χιλιάρχου (1824) και Αντιστράτηγου (1824). Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Κιουταχή διακρίθηκε στη μάχη του Χαϊδαρίου επικεφαλής 110 στρατιωτών. Ακολούθως στις 11 Οκτωβρίου μαζί με τους στρατιώτες του και υπό τις διαταγές του Φιλέλληνα Φαβιέρου και του Νικολάου Κριεζώτη οδήγησε σώμα 300 πάνοπλων ανδρών στην παράτολμη νυχτερινή επιχείρηση εισόδου στην πολιορκούμενη Ακρόπολη. Όλοι μπήκαν “αβλαβείς” διασπώντας τον κλοιό των Τούρκων και εφοδιάζοντας με πολεμοφόδια τους πολιορκημένους.

Ο Μήτρο Λέκκας ήταν παράτολμος και πληγώθηκε πέντε φορές σε πέντε διαφορετικές μάχες.

Ο αδερφός του Αναστάσης Λέκκας γεννημένος στο Μενίδι το 1789 εξευτέλισε τον Ομέρ Βρυώνη μαζί με τον Χασιώτη Μήτρο Τσεβά, νικώντας τον στη μάχη του χωριού Δραγουμάνο και στις 2 Νοεμβρίου 1821, νίκησε τους Τούρκους στη μάχη του Χαλανδρίου όπου όμως έχασε μαρτυρικά τη ζωή του, αφού κυριολεκτικά οι Τούρκοι τον τεμάχισαν με τα γιαταγάνια τους.

Ο δεύτερος αδερφός του, Γιωργάκης Λέκκας, μεγάλος αρχηγός των Όπλων της Αττικής και αυτός, αφού συμμετείχε σε διάφορες μάχες με γενναιότητα και ανδρεία, έχασε τη ζωή του το 1825 από επιδημική ασθένεια και τον πένθησε ολόκληρη η πόλη των Αθηνών. Ο πατέρας των Λεκκαίων Νικόλαος, το καλοκαίρι του 1821 συνελήφθη στο Μενίδι από τους Τούρκους του Ομέρ Βρυώνη, οι οποίοι τον έσφαξαν στο πλατύσκαλο του σπιτιού τους, πίσω από τη σημερινή ταβέρνα του «Κιτσαρώνα» και έριξαν το πτώμα του στα σκυλιά.

Ο τρίτος αδερφός του Μήτρου Λέκκα Ιερομόναχος Παΐσιος σκοτώθηκε το 1826 στην Ακρόπολη μαζί με τη μητέρα τους και ενταφιάστηκαν και οι δύο στη σκιά του Παρθενώνα.
Ο ανιψιός του, Προκόπης Κατσαντώνης, φέροντας και αυτός τον βαθμό του Αντιστράτηγου, σφαγιάστηκε και αυτός από τους Τούρκους στη μάχη του Καματερού μαζί με το Μεγάλο Μενιδιάτη Αρχηγό Αναγνώστη Κιουρκατιώτη.

Ο Μήτρο Λέκκας το 1828, σε ηλικία 32 χρονών μετά από διαταγή του Κυβερνήτη Καποδίστρια προσπάθησε να επαναστατήσει τα υποταγμένα από τους Τούρκους χωριά της Αττικής, και ενώ πέτυχε τον σκοπό του, προδόθηκε από κάποιον καλόγερο και επιστρέφοντας στο στρατόπεδο της Ελευσίνας, έπεσε σε ενέδρα των Τούρκων, συνελήφθη ζωντανός και οδηγήθηκε στο τρομερό κάστρο της Χαλκίδας όπου με διαταγή του Ομέρ Πασά της Εύβοιας γδάρθηκε ζωντανός και κρεμάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει σε τεράστια τσιγκέλια που ήταν κρεμασμένα έξω από τα τείχη του κάστρου.

Αυτός ήταν ο θάνατος του Μήτρου Λέκκα. Θάνατος μαρτυρικός, θάνατος σωματικός και θάνατος Έλληνα Ήρωα.
Η πόλη των Αχαρνών τίμησε το 1982 τον Μήτρο Λέκκα, (αλλά και τους υπόλοιπους Μενιδιάτες επαναστάτες του 1821) τοποθετώντας τον αδριάντα του στην κεντρική πλατεία, έξω από τον νέο Άγιο Βλάσιο και λίγα μέτρα μακριά από το πατρικό του σπίτι.

Πληροφορίες: ΙΛΕΑ (Ιστορικό Και Λαογραφικό Μουσείο Αχαρνών)